|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت‌ها شاعر به زیبایی و جذابیت چهره معشوق اشاره می‌کند. هر کسی که زیبایی او را می‌بیند، شگفت‌زده و حیران می‌ماند. لب‌های زیبا و لعل‌گون او باعث می‌شود که دیگران در سکوت و حیرت باقی بمانند. همچنین، کسی که زلف‌های پریشان او را می‌بیند، اگر هم مسلمان باشد، در برابر این زیبایی به نوعی کافر می‌شود چرا که نمی‌تواند خود را کنترل کند. در کل، این اشعار به قدرت فوق‌العاده زیبایی معشوق و تأثیر عمیق آن بر دل‌های مردم می‌پردازد.
هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی تو را ببیند، شگفت‌زده و متعجب می‌شود و از شیرینی لبانت چنان مجذوب می‌گردد که نمی‌تواند به آنها دست بزند.
هوش مصنوعی: کسی که موی پریشان تو را ببیند، اگر به عشق تو بی faith نشود، می‌توان گفت که ایمان ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر زان که گدا نماند آن سلطان ماند
ور کفر نماند نزد ما ایمان ماند
این خواجه به نزد ما همین است ، همان
هر چیز که این نماند باقی آن ماند
خنگ تو به کوهِ عالی ارکان ماند
ور موج عرق زند، به عمّان ماند
در راهِ تکش، فلک به میدان ماند
خورشید به گو، سمش به چوگان ماند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.