گفت عباسه که روز رستخیز
چون زهیبت خلق افتد در گریز
عاصیان و غافلان را از گناه
رویها گردد به یک ساعت سیاه
خلق بی‌سرمایه حیران مانده
هر یک از نوعی پریشان مانده
حق تعالی از زمین تا نه فلک
صد هزاران ساله طاعت از ملک
پاک بستاند همه از لطف پاک
وافکند اندر سر این مشت خاک
از ملایک بانگ خیزد کای آله
از چه بر ما می‌زنند این خلق راه
حق تعالی گوید ای روحانیان
چون شما را نیست زین سود و زیان
خاکیا ن را کار می‌گردد تمام
نان برای گرسنه باید مدام
دیگری گفتش مخنت گوهرم
هر زمانی مرغ شاخ دیگرم
گاه رندم، گاه زاهد ،گاه مست
گاه هست و نیست و گاهی نیست و هست
گاه نفسم در خرابات افکند
گاه جانم در مناجات افکند
من میان هر دو حیران مانده
چون کنم در چاه و زندان مانده
گفت باری این بود در هر کسی
زانک مرد یک صفت نبود بسی
گر همه کس پاک بودی از نخست
انبیا را کی شدی بعثت درست
چون بود در طاعتت دلبستگی
با صلاح آیی به صد آهستگی
تا که نکند کره عمری سرکشی
تن فروندهد به آرام و خوشی
ای تنورستان غفلت جای تو
کردهٔ مطلوب سر تا پای تو
اشک چون شنگرف اسرار دلست
سیرخوردن چیست، زنگار دلست
چون تو دایم نفس سگ را پروری
کم نه آید از مخنث گوهری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، عباسه به رویداد روز رستخیز اشاره می‌کند که در آن همگان از زشتکاری‌های خود به وحشت می‌افتند. در این روز، چهره گناهکاران سیاه می‌شود و آنان در نگرانی به سر می‌برند. حق تعالی از بندگان خود می‌خواهد که در کارهای خود اندیشه کنند و به جای دلخوشی به طاعت، به سرنوشت و نیاز انسان‌ها بیندیشند.
شخصی در بحث به قیاس حالات خود می‌پردازد و اشاره به تقابل بین زهد و رندی و حالاتی از پریشانی و شک در نفس خود می‌کند. او درمی‌یابد که در میان دو حالت عبادی و گناهکار سرگردان است و به این نتیجه می‌رسد که هیچ انسانی از خطاها پاک نیست.
عباسه همچنین تأکید می‌کند که اگر همه انسان‌ها از ابتدا پاک بودند، دیگر نیازی به فرستادن پیامبران نبود. او به انسان‌ها یادآوری می‌کند که باید به خود بیندیشند و از غفلت بیرون آیند، چرا که حیات دنیوی آنها تحت تأثیر اعمال و نیت‌های خودشان است. در نهایت، او به دوگانگی وجود انسان و تلاش برای گسستن از غفلت‌هایش و توجه به رازهای دل اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: عباس می‌گوید: روز قیامت که ترس و وحشت بر همه سایه می‌اندازد، مردم به دنبال نجات خود خواهند بود و از یکدیگر می‌گریزند.
هوش مصنوعی: گناهکاران و بی‌خبران به یکباره در یک ساعت می‌توانند دچار عذاب و تیرگی شوند.
هوش مصنوعی: مردم بی‌پول و دارایی در سردرگمی به سر می‌برند و هر کدام به نوعی دچار نگرانی و پریشانی هستند.
هوش مصنوعی: خداوند از زمین تا آسمان‌ها، هزاران سال عبادت و فرمانبرداری از موجودات را دارد.
هوش مصنوعی: او هر چیزی را از نعمت پاک و خالص خود می‌گیرد و بر سر این خاک ناپاک می‌افکند.
هوش مصنوعی: از فرشتگان صدایی بلند می‌شود که ای سرور، این مردم چرا به ما آسیب می‌زنند و ما را آزار می‌دهند؟
هوش مصنوعی: خداوند می‌فرماید: ای روحانیان، چرا شما به این سود و زیان‌ها اهمیت می‌دهید؟
هوش مصنوعی: همه چیز برای آدم‌های خاکی و معمولی پیش می‌رود و به همین دلیل، افراد گرسنه باید همیشه به فکر نان و روزی خود باشند.
هوش مصنوعی: دیگری به او گفت: "مروت کن، تو گوهری هستی و در هر زمانی همچون پرنده‌ای در شاخه‌ای دیگر به پرواز درمی‌آیی."
هوش مصنوعی: گاهی من فردی آزاد و بی‌پروا هستم، گاهی دیگران مرا زاهد و متعهد می‌بینند. برخی مواقع در حال خوشی و سرمستی هستم و گاهی نیز احساس خویش را گم کرده‌ام. زندگی من پر از تغییرات و تناقضات است، گاهی وجودم را حس می‌کنم و گاهی آن را از دست می‌دهم.
هوش مصنوعی: گاهی دل من در مکان‌های خراب و سرشار از بی‌نظمی و گناه غرق می‌شود و گاهی روح من به دعا و نیایش مشغول می‌گردد.
هوش مصنوعی: من بین دو راه درمانده‌ام و نمی‌دانم چه کنم؛ در چاه گرفتار شده‌ام و در زندان حبس هستم.
هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که در هر فرد ویژگی‌های متعددی وجود دارد و نمی‌توان تنها به یک صفت یا ویژگی او بسنده کرد. انسان‌ها به طور کلی دارای جنبه‌های مختلفی هستند که آنها را منحصر به فرد می‌کند و نمی‌توان به سادگی آنها را توصیف کرد.
هوش مصنوعی: اگر همه افراد از ابتدا پاک و بی‌گناه بودند، چگونه انبیا نیاز به بعثت پیدا می‌کردند؟
هوش مصنوعی: اگر در اطاعت و بندگی تو وابستگی وجود داشته باشد، با نیکی و آرامش توفانی از اندوه به سامان می‌رسد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که نفس سرکش است و به آرامش نمی‌رسد، زندگی به استراحت و خوشحالی نخواهد رسید.
هوش مصنوعی: ای بستر بی‌خیالی، تو جایگاه اصلی من هستی و تمام وجودم به تو وابسته است.
هوش مصنوعی: اشک به گونه‌ای از بخل و رازهای دل حکایت می‌کند؛ در واقع، این اشک اگر چه ظاهرش ساده است، اما نشان‌دهنده دردهای عمیق و ناپاکی‌هایی در دل است. سیراب شدن از چنین اشکی، چیزی جز زنگار و آلودگی دل نیست.
هوش مصنوعی: زمانی که تو همیشه به تربیت و پرورش مکمل‌های نادرست و بی‌ارزش مشغولی، از فردی که ویژگی‌های متفاوتی دارد، نتیجه‌ای ارزشمند انتظار نداشته باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.