آنها که در هوای تو جان‌ها بداده‌اند
از بی‌نشانی تو نشان‌ها بداده‌اند
من در میانه هیچ کسم وز زبان من
این شرح‌ها که می‌رود آنها بداده‌اند
آن عاشقان که راست چو پروانهٔ ضعیف
از شوق شمع روی تو جان‌ها بداده‌اند
با من بگفته‌اند که فانی شو از وجود
کاندر فنای نفس روان‌ها بداده‌اند
عطار را که عین عیان شد کمال عشق
اندر حضور عقل عیان‌ها بداده‌اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و دلدادگی به محبوب است. شاعر به بیان افرادی می‌پردازد که عشق به محبوبشان را با جان و دل پذیرفته‌اند و از نشانه‌های او سخن می‌گویند. او در میان دیگران احساس بی‌کسی می‌کند و اشاره می‌کند که این شرح و حال از زبان دیگران بیان شده است. عاشقان، مانند پروانه‌ها، به شمع وجود محبوب خود جان می‌دهند و به شاعر می‌گویند که باید از وجود خود فانی شود تا به حقیقت عشق دست یابد. در نهایت، به عطار اشاره دارد که به کمال عشق و حقایق آن رسیده و آن را به صورت واضح درک کرده است.
هوش مصنوعی: کسانی که برای تو جان خود را فدای کرده‌اند، از عدم وجود تو نشانه‌هایی به جا گذاشته‌اند.
هوش مصنوعی: من در بین هیچ‌کس نیستم و از زبان من، این توضیحات که بیان می‌شود، به دیگران داده شده است.
هوش مصنوعی: آن عاشقانی که مانند پروانه‌ای ضعیف از روی شمع تو شوق دارند، جان‌های خود را به خاطر تو فدای عشق کرده‌اند.
هوش مصنوعی: به من گفته‌اند که خود را از وجود فانی کن، زیرا در از دست دادن نفس، جان‌ها به زندگی ابدی می‌رسند.
هوش مصنوعی: عطار را که عشق را به طور کامل درک کرده است، در حضور عقل، نمادها و نشانه‌های عشق حقیقی را نشان داده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.