|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره کرامت و بزرگی شخصی است که به او خطاب شده است. شاعر می‌گوید که وجود چنین شخصی باعث می‌شود که زمانه خجالت بکشد و از حاتم (شخصیتی معروف به بخشش و سخاوت) برای توصیف او استفاده می‌کند. حاتم حتی اگر از خاک برآید، خاک پای این فرد را سجده می‌کند. در واقع، شاعر می‌خواهد بگوید که شخصیت و کرامت این شخص آنقدر والا است که حتی بزرگ‌ترین بخشنده‌ها نیز در برابر او احساس کوچکی می‌کنند.
هوش مصنوعی: ای بخشنده‌ای که اراده و همت تو باعث می‌شود که چیزهای بی‌ارزش و بی‌وجود نابود شوند.
هوش مصنوعی: زمانه با تو که به بزرگی حاتم بخشندگی می‌کنی، شرم دارد.
هوش مصنوعی: حاتم، انسان نیک‌مردی است که حتی از خاک برمی‌خیزد تا به پای تو احترام بگذارد و خود را در برابر تو به خاک بیندازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای وزیری که همت تو همی
عدم سائلان وجود کند
شرم دارد زمانه با چو تویی
که ز حاتم حدیث جود کند
گر سر از خاک برکند حاتم
[...]
هم از او دان که جان سجود کند
کابر هم ز آفتاب جود کند
هم از او دان که جان سجود کند
ابر هم ز آفتاب جود کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.