|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این سطور شاعر از ارادت و محبت خود به یک شخص خاص سخن می‌گوید و بیان می‌کند که اگرچه او ارزش و مقام این شخص را می‌داند و به مدح او علاقه‌مند است، اما اگر عطا و لطفی از او نبیند، باز هم هیچ چیز جز ستایش او نخواهد گفت. به نوعی، عشق و احترام شاعر به این شخصیت قابل توجه است.
هوش مصنوعی: من با هنر و ذوق خود، تا جایی که بتوانم، تلاش می‌کنم تا ارزش و زیبایی تو را به تصویر بکشیم و صفات خوبت را به خوبی بیان کنم.
هوش مصنوعی: اگر تو بخشش کنی یا نکنی، قسم به خدا حتی اگر بخواهم جز ستایش تو سخنی بگویم، نمی‌توانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صعب چون بیم و تلخ چون غم جفت
تار چون گور و تنگ چون دل زفت
خوش ندیمی ست راست باید گفت
همه علمست آشکار و نهفت
تو چه دانی چه در معنی سفت
اندر آن دم که «لی مع الله» گفت
خسروا گوهر ثنای ترا
جز به الماس عقل نتوان سفت
دی چو خورشید در حجاب غروب
روی از شرم رای تو بنهفت
بیتی از گفته باز می‌گفتم
[...]
با خیالِ مکارمت ننهفت
این شکایت ز تو بخواهم گفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.