خاص سلطان علاء دین اله
میر اسحاق صدر مجلس شاه
آسمانیست آفتابش رای
آفتابیست آسمانش گاه
آن بلنداختری که پیش درش
خاک روبند اختران به جباه
آنکه با عزمش آسمان عاجز
وانکه با رایش آفتاب سیاه
همتش فتنه را گشاده کمر
حشمتش چرخ را نهاده کلاه
قدرش از قدر آسمان برتر
علمش از راز اختران آگاه
قهر او قهرمان شرع رسول
پاس او پاسبان دین اله
باز با پاس دولتش تیهو
شیر با طوق طاعتش روباه
آنکه از رای روشنش بگزارد
نور خورشید وام سایهٔ چاه
وانکه با چتر دولتش آموخت
عکس مهتاب شکل خرمن ماه
خشم او از فلک برآرد گرد
حکم او بر قضا ببندد راه
صحن درگاه دولتش را هست
گنبد چرخ کمترین درگاه
ای ز جمشید برگذشته به ملک
وی ز خورشید برگذشته به جاه
شب ادبار حاسدت را نیست
در ازل هیچ بامداد پگاه
سمر رسم تست در اقوال
شکر شکر تست در افواه
شد مطیع ترا زمانه مطیع
شد سپاه ترا ستاره سپاه
زین سپس در حمایت عدلت
طاعت کهربا ندارد کاه
دست اقبال آسمان نکشد
برتر از درگه تو یک درگاه
چرخ تا در پناه دولت تست
عالمی را شدست پشت و پناه
جز به درگاه عالی تو فلک
ننبشتست عبده و فداه
جز به عین رضا همی نکند
دیدهٔ روزگار در تو نگاه
هست بر وقف‌نامهٔ ملکت
نه سپهر و چهار طبع گواه
خشم و خصم تو آتشست و حریر
مهر و کین تو طاعتست و گناه
لطف تو دست اگر دراز کند
دست قهر اجل شود کوتاه
بدماند ز شعلهٔ آتش
فتح باب کف تو مهر گیاه
در هنر خود چنین بود که تویی
بشری لا اله الا الله
ای به تو زنده سنت پاداش
وی به تو تازه رسم بادافراه
بنده از شوق خاک درگه تو
بر سر آتش است بی‌گه و گاه
بپذیرش که بندهٔ تو سزد
او و پیوستگان او پنجاه
پیش تختت بود چو سرو به پای
تا کند چون بنفشه پشت دوتاه
گیرد از دیگران کناره چو رخ
صدرها گر بدو دهند چو شاه
تاکند اختلاف گردش چرخ
نقش بی‌رنگ روزگار تباه
هرکه چون چرخ نبودت خواهان
روزگارش مباد نیکوخواه
تابعت باد یار شادی و عز
حاسدت باد جفت ناله و آه
در نفسهای دشمنت تضمین
هر زمان صدهزار وا اسفاه
امر و نهیت روان چو حکم قضا
بر نشابور ومرو و بلخ و هراه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری درباره ویژگی‌ها و فضایل سلطان علاء دین اله است. شاعر او را آسمانی و برتر از آسمان توصیف کرده و به قدرت، علم و همت او اشاره می‌کند. سلطنتش را به عنوان پناهگاهی برای عدالت و دین الهی می‌داند و از نقش مثبت او در حمایت از مردم یاد می‌کند. شاعر همچنین به دشمنان او هشدار می‌دهد که خشم و خصم او همچون آتش و حریر هستند و قدرت او می‌تواند سرنوشت آنها را تغییر دهد. در نهایت، درخواست می‌کند که سلطان، بنده خود را بپذیرد و برایش دعا کند.
هوش مصنوعی: این شعر به شخصیت و مقام فردی به نام "اله میر اسحاق" اشاره دارد که خاص و مورد توجه سلطان علاء دین است. این فرد در جایگاه والایی در مجلس شاه نشسته و به عنوان یک شخصیت مهم و تاثیرگذار در دربار شناخته می‌شود.
هوش مصنوعی: آسمان مانند روز روشن و درخشان است و خورشیدش در اوج قدرت و تابش خود قرار دارد.
هوش مصنوعی: آن دختر بلندقدی که ستارگان به خاطر او به زمین خاک می‌پاشند و خاک پایش را احترام می‌کنند.
هوش مصنوعی: کسی که با اراده‌اش می‌تواند آسمان را تسلیم کند و کسی که با نظر و اندیشه‌اش می‌تواند نور خورشید را تاریک کند.
هوش مصنوعی: همت و اراده او باعث شده که فتنه‌ها را به راحتی مدیریت کند، و به خاطر شان و مقامش، آسمان هم در برابر او سر تعظیم فرود آورده است.
هوش مصنوعی: ارزش او از ارزش آسمان بیشتر است و دانش او از رازهای ستاره‌ها آگاه‌تر است.
هوش مصنوعی: عصبانیت او همچون قهرمانی است که از قوانین پیامبر دفاع می‌کند و او مراقب دین خداست.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای شاد و آزاد مانند تیهو، دوباره با احترام به قدرت و فرمانروایی خود بازگشته است، در حالی که حیوانی زیرک و نیرنگ‌باز مانند روباه، به خاطر تسلط و اطاعت از او، در حال تن دادن به شرایطی است.
هوش مصنوعی: کسی که بخواهد از درک و آگاهی روشنی که دارد فراتر رود، بهتر است در زیر نور خورشید و در کنار سایهٔ چاه بماند.
هوش مصنوعی: کسی که زیر حمایت و قدرت خود، به دیگران یاد داد که چگونه باید تابع او باشند و در عین حال زیبایی و روشنی را نیز به وجود آورد، به صورت غیرمستقیم بر زندگی دیگران تأثیر گذاشته است.
هوش مصنوعی: خشم او از آسمان شعله‌ور می‌شود و با فرمانش، مسیر قضا و سرنوشت بسته می‌شود.
هوش مصنوعی: در واقع، در این بیت به نوعی اشاره می‌شود که در برابر عظمت و بزرگی حاکمیت و قدرت او، حتی آسمان نیز کوچک و ناچیز به نظر می‌رسد. یعنی هرچند که آسمان وسیع و بزرگ است، اما در مقایسه با جلال و شکوه درگاه آن دولت، چیز خیلی کوچکی به حساب می‌آید.
هوش مصنوعی: ای کسی که به مقام و ثروت جمشید رسیده‌ای، و از نور خورشید فراتر رفته‌ای، از نظر قدرت و موقعیت در جامعه.
هوش مصنوعی: در شب‌هایی که بدبینی و حسادت غالب است، هیچ گاه روزی روشن و امیدبخش آغاز نمی‌شود.
هوش مصنوعی: عزیز من، تو در محافل و گفتگوها مانند شکر هستی که بر زبان‌ها جاری می‌شود و همه از تو ذکر خوبی دارند.
هوش مصنوعی: زمانه به خاطر تو مطیع شده و سربازان تو همچون ستاره‌ها به پیروی از تو درآمده‌اند.
هوش مصنوعی: از این پس در حمایت عدالت، دیگر طاعتی مانند کهربا وجود نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: هرگز جایی بهتر از مکان تو را دست شانس آسمان نمی‌یابد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در سایه ی دولت تو هستی، همه عالم به تو پناه آورده و پشت تو ایستاده‌اند.
هوش مصنوعی: تنها در پیشگاه بلندمرتبه توست که تقدیر و سرنوشت نوشته نشده و همه چیز به تو وابسته است.
هوش مصنوعی: چشم روزگار فقط با رضایت کامل به تو می‌نگرد و جز از منظر پذیرش و خوشنودی، بر تو نخواهد نگریست.
هوش مصنوعی: بر روی سند مالکیت، نه تنها آسمان بلکه چهار خصلت طبیعی نیز گواهی می‌دهند.
هوش مصنوعی: خشم و دشمنی تو مانند آتش است، در حالی که محبت و دشمنی تو به نوعی فرمانبرداری و خطاهایی که مرتکب می‌شوی، شبیه است.
هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی و نیروی دلت را به کار گیری، حتی مرگ هم نمی‌تواند به تو آسیبی برساند.
هوش مصنوعی: باید بگویم که شعلهٔ آتش به هیچ وجه از قدرت و زیبایی گیاه نمی‌کاهد. گیاه با وجود خطرات و چالش‌ها، همچنان رشد و شکوفایی خود را ادامه می‌دهد.
هوش مصنوعی: در هنر و مهارت خود به گونه‌ای هستی که تو انسان بی‌نظیری هستی و تنها خداوند یکتا را می‌پرستی.
هوش مصنوعی: ای که به خاطر تو زنده‌ام، پاداش من این است که هر لحظه به تو نوید و خبر تازه‌ای می‌رسد.
هوش مصنوعی: من به خاطر عشق به خاک درگاه تو، همیشه در حال ایستاده‌ام و هیچ گاه از شوق دور نمی‌شوم.
هوش مصنوعی: به قبول کن که بنده‌ی تو و همراهانش، شایسته این مقام هستند، حتی اگر تعدادشان پنجاه نفر باشد.
هوش مصنوعی: در حضور تو مانند سرو بلند ایستاده‌ام تا مانند بنفشه که خمیده و کوتاه است نشوم.
هوش مصنوعی: اگر بر تو مهر و محبت نباشد و از دیگران دوری کنی، مانند کسی خواهی شد که اگر به او تاج سلطنت دهند، باز هم به او توجهی نمی‌شود.
هوش مصنوعی: چرخ زندگی هر روز در حال چرخش است و هیچ چیزی ثابت نمی‌ماند. روزگار به سرعت و بدون رنگ و لعاب، به تباهی می‌انجامد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به مانند چرخ، در پی جهش و چرخش زندگی تو نباشد، پس روزگارش را نیکو و خوش نخواهی دید.
هوش مصنوعی: به زندگی شاد و خوش خوشحالی و غم و اندوه حسادت نکن. تو همواره در کنار ناله و آه خود هستی.
هوش مصنوعی: در دل نفسهای دشمن، هر لحظه صد هزار بار حسرت و اندوه وجود دارد.
هوش مصنوعی: فرمان و نهی روح مانند حکم قضا، بر نشابور، مرو، بلخ و هراه جاری است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از شبستان ببشکم آمد شاه
گشت بشکم ز دلبران چون ماه
ای ز عکس رخ تو ، آینه ماه
شاه حُسنی و ، عاشقانْت سپاه
هر کجا بنگری ، دمد نرگس
هر کجا بگذری ، برآید ماه
روی و موی تو نامهٔ خوبی است
[...]
کار زرگر به زر شود بر راه
زر به زرگر سپار و کار بخواه
بر فلک بر دو مرد پیشه ورند
آن یکی درزی آن دگر جولاه
این ندوزد مگر قبای ملوک
و آن نبافد مگر گلیم سیاه
دولت خاص و خاصه زاده شاه
رایت فخر بر کشید به ماه
تاج گردون محمد آنکه گرفت
در بزرگیش ملک و عدل پناه
ملک را داد رای او رونق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.