چو جمعی را بلایی پیش آید
ملامت بر زبونان بیش آید
گر از برق بلا آتش فروزد
به غیر از خرمن عاشق نسوزد
چو صیاد از پی نخجیر راند
زبونتر صید مسکین بازماند
اگر بر رهگذر صد مور آید
بر او کافتاده باشد زور آید
اگر باد از نمکزار آورد خاک
نباشد جای او جز سینه چاک
اگر خود بر نمک هم کف بری پیش
نسوزد غیر انکشتی که شد ریش
به هر جا زآهن و سنگ آتش افروخت
در آن پَرگاله گیرد کاتشش سوخت
چو باد از شمع کوته دست گردید
ز کین شمع بر پروانه پیچید
جدا کرد از بر شمعش به زاری
به خاک ره فکند او را به خواری
بدان جورش که باد آواره میکرد
چو میشد باز پس نظاره میکرد
چو کردی باد با وی تندی آهنگ
همی جستی ازو فرسنگ فرسنگ
دلش از جور او میخَست و میرَفت
چراغ از دیدهاش میجَست و میرَفت
ز جورش هر نفس دیدی بلایی
چو موری در دهان اژدهایی
پرش نزدیک کز افتان و خیزان
شود چون برگ گل از باد ریزان
طپیدی همچو مرغ نیم بسمل
میان خاک و خون منزل به منزل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف بلایای ناگهانی و سختیها میپردازد که بر برخی از افراد وارد میشود. او تأکید میکند که وقتی مشکلی پیش میآید، معمولاً بیشترین سرزنش به زبانآوران و ضعفا مربوط میشود. شاعر به مقایسههایی پرداخته و نشان میدهد که اگر خشم و بلایی وجود داشته باشد، تنها بر افرادی که توانایی متحمل شدن آن را ندارند، تأثیر میگذارد. به عنوان مثال، صید ضعیف، طعمهای است که در مقابل صیاد بیرحم تنها میماند. همچنین، اگر بلای سختی به کسی برسد، او همچون پروانهای است که در کنار شمع، در آتش میسوزد و از آن جدا میشود. در نهایت، شاعر به هر دلیلی یادآوری میکند که زمانی که بلایی بر میخیزد، طبیعت همیشه در حال تغییر و تحول است و قربانیان این مشکلات، در حال رنج کشیدن میباشند.
هوش مصنوعی: وقتی که برای جمعی مشکلی پیش میآید، بیشتر از همه بر زبان کسانی که صحبت میکنند سرزنش و انتقاد میشود.
هوش مصنوعی: اگر آتش ناشی از بلا و مصیبت به وجود بیاید، تنها دل سوخته عاشق است که آسیب میبیند و دیگران آسیبی نخواهند دید.
هوش مصنوعی: وقتی که صیاد برای شکار به دنبال طعمه میرود، شکار بینوا و درمانده باقی میماند.
هوش مصنوعی: اگر بر سر راه کسی صد مور در حال حرکت باشند، ممکن است به خاطر وجود آنها او احساس فشار و سختی کند.
هوش مصنوعی: اگر باد از نمکزار بوزد، جایی برای او وجود ندارد جز در دل کسی که از عشقش دچار درد و زخم شده است.
هوش مصنوعی: اگر خودت هم بر روی نمک برسی، نخواهی سوخت، جز کشتیای که به خاطر ناتوانی، متلاشی شده است.
هوش مصنوعی: هر جا که آتش برپا شود، زندگی و شور و نشاط به آنجا میرسد و برآیند آن، پَرگالهای خواهد بود که در نتیجهاش میسوزد و از بین میرود.
هوش مصنوعی: وقتی باد باعث شد شعله شمع خاموش شود، از روی کینه، شعله بر سر پروانه پیچید و او را سوزاند.
هوش مصنوعی: او با دلشکستگی شمع را از کنار خود دور کرد و به شدت ناراحت و بیاحترامی آن را به زمین انداخت.
هوش مصنوعی: بدان که مثل بادی که انسان را در سفر به این سو و آن سو میبرد، او نیز وقتی به آرامش میرسد، دوباره به گذشته نگاه میکند.
هوش مصنوعی: وقتی که با او تند و سریع رفتار کردی، ناگهان از او فاصله گرفتی و دور شدی.
هوش مصنوعی: دل او به خاطر ظلم و بیرحمی او نگران و آزرده بود و به تدریج در حال رفتن بود. اشکها از چشمانش سرازیر میشد و به آرامی ناپدید میشد.
هوش مصنوعی: از عذاب و سختیهای او هر لحظه مانند این است که موری در دهان یک اژدها گرفتار شده باشد.
هوش مصنوعی: پرش نزدیک به زمین، مثل برگ گلی است که در اثر وزش باد به آرامی پایین میافتد و بالا میرود.
هوش مصنوعی: تو در حالی که همچون پرندهای نیمهجان در بین خاک و خون پرشور زندگی میکنی، از مکانی به مکان دیگر حرکت میکنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.