ساقی قدحی که دل بدریا فکنم
چشمی سوی آن نرگس شهلا فکنم
ما را سر و تن گر نشود خاک رهت
سر پیش سگان و تن بصحرا فکنم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ساقی قدحی که دل بدریا فکنم
چشمی سوی آن نرگس شهلا فکنم
ما را سر و تن گر نشود خاک رهت
سر پیش سگان و تن بصحرا فکنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از ساقی می‌خواهد که جامی سرشار از عشق و حال به او بدهد تا با آن دلش را به دریا بسپارد. او همچنین به زیبایی چشم‌های نرگس‌گونه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید اگر او نتواند از عشق معشوقه‌اش بهره‌مند شود، هرچند که سر و تنش خاک راهش شود، سرش را به احترام سگ‌ها فرود می‌آورد و جانش را در صحرا رها می‌کند. شاعر در اینجا احساسات عمیق و فدای عشق را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: به ساقی بگو یک جام به دستم بده تا بتوانم دل را به دریا بیفکنم و نگاهی به آن چشم‌های زیبا و جذاب بیاندازم.
هوش مصنوعی: اگر سر و تن ما به خاک پای تو بیفتد، سرم را به سوی سگان می‌زنم و بدنم را به صحرا می‌اندازم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.