ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش
حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش
گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت
گرید بهزار دیده از خنده خویش
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش
حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش
گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت
گرید بهزار دیده از خنده خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر زیبای حافظ به توصیف زیبایی می‌پردازد. ساقی با چهره‌ای دل‌فریب و خوشایند، باعث شرمندگی فرشته‌ها شده است. اگر صبح، در حالی که لبخند بر لب دارد، به گل‌های معطر نگاه کند، چنان از زیبایی‌اش تحت تاثیر قرار می‌گیرد که از خوشحالی می‌گریست. در واقع، شعر به رابطه‌ی زیبایی و احساسات عمیق انسانی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای ساقی، تو با زیبایی صورت باصفا و خوشوت، چنان جاذبه‌ای داری که حتی فرشته‌ها از زیبایی تو در عجب‌اند و به خاطر آن شرمنده شده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر صبح با چهره‌ای خندان به منظره‌ای زیبا نگاه کنی، هزاران چشم از شادی و خنده‌ات به وجد می‌آیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش
وین روزی ریزهٔ پراکندهٔ خویش
صاحب نظری کجاست تا بنمایم
صد گریهٔ زار زیر هر خندهٔ خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.