|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وجهه و زیبایی‌های خدای عشق و زیبایی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که خود را در مقابل او ناچیز می‌داند. او می‌گوید که نظیرهای عالی و زیبا بی‌شمارند، اما در نهایت، همه چیز از آنِ خداوند است و او در کار قضا و تقدیر، بهترین‌ها را به بندگانش عطا می‌کند. به عبارتی، زیبایی‌های واقعی و اصیل تنها در ذات الهی وجود دارند.
هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی‌ات به قدری است که بقیه درباره‌ات به شکل دروغین ادعا می‌کنند، در واقع هزاران نفر در وصف تو صحبت می‌کنند، در حالی که زیبایی تو خود را فراموش کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در سرنوشت و تقدیر تو، لباس و جامه‌ای را بافته‌اند که نه از رنگ و طرح‌های مختلف است، بلکه از ویژگی‌های خاصی برخوردار است که به تو تعلق دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اینها که ز نظم و نثرِ خود میلافند
میپنداری که موی میبشکافند
نه از سرِ قدرت است کز جان کندن
هر یک به تکلّف سخنی میبافند
این صدر نشینان که در این اطرافند
پیوسته بفّر دولتت میلافند
آن جامه که از بهر رهی فرمودی
امروز هنوز گوئیا می بافند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.