|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که افرادی که به زینت و زیبایی ظاهری خود می‌بالند، در واقع خود را در معرض قضاوت و خطر قرار می‌دهند. کسی که خود را زیبا می‌کند، ممکن است به نوعی دشمن خود باشد، زیرا زیبایی می‌تواند به زودی از بین برود و مانند گل، شکننده است. در نهایت، این ابیات هشدار می‌دهند که به زرق و برق‌های ظاهری دل نبندیم، زیرا ممکن است عواقب ناگواری برایمان داشته باشد.
هوش مصنوعی: کسانی که به زینت و زیبایی ظاهر خود مشغولند، خود را به دیگران معرفی می‌کنند.
هوش مصنوعی: کسی که به خود تباه می‌کند و خود را زیبا و آراسته نشان می‌دهد، در واقع دشمن خود است. حتی اگر مثل گل زیبا باشد، آخر کار شکسته خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای آنکه دو عارضت چراغ چمنند
لبهای تو رونق شکر می شکنند
یکره بچمن گذر که گلهای چمن
در پای تو ده قماش رنگین فکنند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.