|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این قطعه شعر، شاعر به درد و رنج عاشقانی اشاره می‌کند که به خاطر ظلم و بیداد کشته شده‌اند. در حالی که معشوقه به زیبایی و آزادی شبیه سرو است، شاعر از احساس سوختن خود به因 عشق سخن می‌گوید و می‌نالد که چون شمعی در آتش آهش می‌سوزد، در کنار چهره معشوق به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر صد عاشق به خاطر ظلم و ستم کشته شوند، معشوقه همچنان مانند سروی ایستا و آزاد خواهد بود.
هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که از آتش درونم می‌سوزد و در برابر زیبایی گلرخان، بی‌حرکت و تحت تأثیر قرار گرفته‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درویش زخودپرستی آزاد بود
ظاهر چو خراب و باطن آباد بود
او را که زلطف ایزدی داد بود
از ردّ و قبول خلق آزاد بود
آن را که دل از دو کون آزاد بود
کی طبع به وصل این و آن شاد بود
بحر از گهر و حباب دارد دو گره
در یک گره آب و در یکی باد بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.