|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی و ارزش وجودی گوهرها اشاره دارند. شاعر از شخصی می‌خواهد که گوهرهای نهفته را که در دهن اوست، از دل پنهان خارج کند و به نمایش بگذارد. او تأکید می‌کند که ارزش این گوهرها (که می‌تواند معانی یا دانایی باشد) باید مورد توجه و استفاده قرار گیرد و نباید آنها را پنهان کرد.
هوش مصنوعی: ای کسی که در دل خود گوهری ارزشمند نهفته‌ای، تا کی می‌خواهی آن را از خریداران پنهان کنی؟
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی دهن را تشبیه کرده به یک گنجینه، و به کسی که سخن می‌گوید توصیه می‌کند که از آن گنجینه ارزشمند استفاده کند و در میان جملاتش نکات مهم و ارزشمندی را بیان کند. به عبارتی دیگر، هر سخن باید معنادار و پر از نکات گرانبها باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.