گر میل تو جان سوزس عشاق نمی بود
جان همه عالم بتو مشتاق نمی بود
بر آینه رویان نظرت گر نفتادی
یکصورت مطبوع در آفاق نمی بود
گر شمع رخت عکس بگردون نفکندی
قندیل مه و مهر درین طاق نمی بود
وصل تو اگر کام دل خلق نمیداد
ناکامی هجر تو بما شاق نمی بود
ایکاج که اهلی ننوشتی سخن تو
تا لاله صفت سوخته اوراق نمی بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و زیبایی است و بیان می‌کند که اگر عشق و زیبایی تو (معشوق) وجود نداشت، تمام جهان به تو اشتياق نداشت. همچنین، اگر نگاه تو بر آینه‌ها نمی‌افتاد، زیبایی‌ها در جهان شکل نمی‌گرفت. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر وجود عشق و وصال تو برای مردم شیرین و رضایت‌بخش نمی‌بود، درد جدایی هم به این شدت احساس نمی‌شد. در نهایت، شاعر از این می‌گوید که اشعار عاشقانه‌ای که در وصف تو نوشته نمی‌شد، مانند لاله‌ای سوخته بدون رنگ و بویی باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: اگر تمایل تو آنقدر سوزاننده نبود، عاشقان هرگز اینقدر نسبت به تو تشنه و آرزومند نمی‌شدند. جان همه موجودات به تو وابسته نیست.
هوش مصنوعی: اگر به چهره‌ی زیبای آینه‌نشینان نگاه نکنی، هیچ چهره‌ی دلپذیری در جهان وجود نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی تو نور خود را بر افلاک نپاشیده بود، در این آسمان نه ستاره‌ای می‌درخشید و نه ماه و خورشید وجود داشتند.
هوش مصنوعی: اگر در وصل تو دل مردم به آرامش نمی‌رسید، جدایی از تو برای ما اینقدر سخت نمی‌بود.
هوش مصنوعی: اگر تو سخنی نداشته باشی، مانند لاله‌ای که سوخته باشد، کاغذها بی‌معنا می‌شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.