آنکه لعلش دم عیسی به کرامت دارد
عالمی کشت چه پروای قیامت دارد
عشق را خاصیت این است که با هرکه بود
روزگار از همه دردش بسلامت دارد
داشت دعوی بقدت قامت طوبی که فلک
تا ابد بر سر پایش بغرامت دارد
عاقبت خاک شود در ره سروی به هوس
هرکه در سر هوس آن قد و قامت دارد
اهلی از راهروان است درین خانه خاک
دو سه روزی بهوای تو اقامت دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از عشق و زیبایی پرداخته و ویژگی‌های آن را بیان می‌کند. شاعر اشاره می‌کند که عشق خاصیتی دارد که حتی در سخت‌ترین روزها نیز می‌تواند آرامش‌دهنده باشد. همچنین به زیبایی و قدرت قامت عشق اشاره کرده و آن را با درخت طوبی و سرنوشت انسان‌ها ارتباط می‌دهد. در نهایت، شاعر به عشق الهی و اقامت کوتاه انسان در دنیا به عنوان یک مسافر اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: آن کسی که سنگ‌های قیمتی‌اش به مانند معجزه عیسی ارزشمند است، حتی اگر جهانی را ویران کند، هیچ‌گونه ترسی از روز قیامت ندارد.
هوش مصنوعی: عشق این ویژگی را دارد که با هر کسی که باشد، زندگی او را از تمام رنج‌ها حفظ می‌کند و سبب آرامش او می‌شود.
هوش مصنوعی: او به خود می‌بالید و از قامت بلندقامت درخت طوبی سخن می‌گفت، زیرا بر این باور بود که آسمان همیشه برای حمایت و حفاظت از او در تلاش است.
هوش مصنوعی: در نهایت، هر کسی که به زیبایی اندام و قامت بلند یک سرو علاقه‌مند باشد، باید بداند که سرانجام به خاک و نابودی می‌رسد.
هوش مصنوعی: اهلی به عنوان مهمان در این خانه به مدت چند روز به خاطر تو می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.