شوخی که می نخورده دل خلق خون کند
وای آنزمان که چهره ز خون لاله گون کند
گوید مجوی وصلم و نظاره هم مکن
پس عاشقی که دل بکسی داد چون کند؟
خواهد به خشم و ناز کند کم محبتم
غافل که این کرشمه محبت فزون کند
آه از بتی که در دل سختش اثر نکرد
آهی که رخنه در جگر بیستون کند
اهلی اگر نمیکند آن مه دوای دل
گاهم به پرسشی غمی از دل برون کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و احساسات عمیق عاشقانه است. شاعر به چالش‌های عشق و درد و رنجی که از جدایی و بی‌محبتی می‌آید اشاره می‌کند. او از دل‌گرفتگی و احساساتی همچون خشم و ناز سخن می‌گوید و خاطرنشان می‌کند که محبت واقعی می‌تواند حتی در دل‌های سخت نیز اثر بگذارد. به نظر می‌رسد که شاعر به نوعی ناامیدی از عشق اشاره دارد و این که حتی در مواجهه با کم‌محبتی، همچنان امیدی به تسکین درد عشق دارد.
هوش مصنوعی: اگر دل‌ها از خنده و خوشحالی بی‌خبر باشند، چه بر بد خواهد آمد! وای به روزی که چهره‌ها از شدت غم و اندوه به رنگ خون درآیند.
هوش مصنوعی: می‌گوید به دنبال وصال من نرو و حتی مرا تماشا هم نکن. پس عاشقی که دلش را به کسی داده، چگونه باید عمل کند؟
هوش مصنوعی: اگر به خاطر خشم و ناز خود از محبت من کم کند، غافل است که این رفتار او موجب می‌شود محبت من بیشتر شود.
هوش مصنوعی: آه، چه دردآور است که عشقی که در دل آن سنگی تأثیری ندارد، حتی نمی‌تواند کوه بیستون را از هم بشکافد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به دل من تسکین نمی‌دهد، آن معشوق گاهی با یک سوال، غم من را از دل بیرون می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند رخ ز باده کسی لاله گون کند؟
تا کی کسی شناه به دریای خون کند؟
هر کس ز عشق سایه دستی گرفته است
چون تیشه دست در کمر بیستون کند
روزی که چرخ پنبه گذارد به داغ ما
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.