سوار من که سرخصم خاک راهت باد
هوای معر که داری خدا پناهت باد
بدان دو آهوی شیر افکنی که هست ترا
نگه بهر که کنی کشته نگاهت باد
چه حاجت است که تیغ توصیف شکن باشد
شکست صد سپه از شهپر کلاهت باد
چو آفتاب جهان دره پروری یا رب
که سایبان بقا سایه الهت باد
بهر کجا که چو آب حیات خواهی شد
دعای اهلی لب تشنه خضر راهت باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و دعا برای محبوبی می‌پردازد که در میدان معرکه مانند یک آهو و با زیبایی خاصی درخشان است. شاعر از خداوند می‌خواهد که او را به سلامت نگه دارد و با اشاره به قدرت تیغ توصیف، به قدرت و توانایی محبوب اشاره می‌کند. همچنین محبوب را به آفتابی تشبیه می‌کند که سایه‌ای بر سر دیگران می‌افکند و در نهایت، دعا می‌کند که محبوب همیشه در مسیر حیات و موفقیت باقی بماند.
هوش مصنوعی: سوار من، که دشمن من در راه تو خاک می‌شود، با توجه به عشق و اشتیاقی که به میدان نبرد داری، خداوند تو را حفظ کند.
هوش مصنوعی: بدان که دو آهوی زیبا و وحشی در انتظارت هستند، پس مراقب باش که نگاهت باعث شود کسی قربانی طعنه‌های تو شود.
هوش مصنوعی: نیازی نیست که توصیف تو به قدری قوی و تند باشد که بتواند شکست صدها سپاه را به تصویر بکشد، چون تاثیر و قدرت تو به اندازه‌ای است که باد بر روی کلاهت می‌وزد و همین کافیست.
هوش مصنوعی: ای پروردگار، همچون آفتاب که جهان را پرورش می‌دهد، درخواست می‌کنم که سایه‌ی رحمت تو، سایبان باقی‌مانده من باشد.
هوش مصنوعی: هر جا که به دنبال زندگی و انرژی تازه هستی، دعا می‌کنم که مانند خضر، راهت را روشن کند و تو را سیراب کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.