وصل تو گر زمانه نصیب رقیب کرد
شکر خدا که درد تو ما را نصیب کرد
در عشق صرفه یی نبرد جز کسی که او
دنیا و آخرت همه صرف حبیب کرد
عمری است کاشنای شگان در توام
بر من سگ تودوش نگاهی غریب کرد
پندم مده که هیچ دل از دست رفته ات
نشنیده ام که گوش به پند ادیب کرد
گلبانگ اهلی از گل رویت بلند شد
فیض جمال گل مدد عندلیب کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و درد ناشی از آن سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگر زمانه به رقیبش توجه کند، او شکر می‌کند که درد عشق او را نصیب کرده است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عشق تنها برای کسی ارزش دارد که تمام دنیا و آخرت خود را برای محبوبش فدا کند. او همچنین به وابستگی عمیق خود به معشوقش اشاره می‌کند و می‌گوید که دیگران نمی‌توانند او را از عشقش جدا کنند. در نهایت، شاعر به زیبایی معشوق و تأثیر آن بر زندگی خودش می‌پردازد و از آن به عنوان منبع الهام یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: اگرچه زمانه باعث شده که محبوب من به دیگران برسد، اما شکر خدا که من درد و عشق تو را دارم.
هوش مصنوعی: در عشق، فقط کسی موفق است که تمام دنیای خود و آخرتش را صرف دوستش کند و از هیچ چیز دریغ نکند.
هوش مصنوعی: مدت طولانی است که من در جستجوی محبت و توجه تو هستم، ولی تو با نگاهی بی‌توجه و عجیب به من نگریسته‌ای.
هوش مصنوعی: به من نصیحت نکن که هیچ قلبی که از دست رفته باشد را تا به حال نشنیده‌ام که به حرف‌های اهل علم توجه کرده باشد.
هوش مصنوعی: صدای زیبای اهلی از چهره زیبای تو بلند شد و لطف و زیبایی گل، بلبل را کمک کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.