گنجور

 
ادیب الممالک

به شهری کش از بس هوا بود سرد

ز سردی کس آنجا زراعت نکرد

ترب کاشت مردی و آمد ببار

از آن دسته ای برد زی شهریار

بهر برگ و هر بیخ قاآن راد

یکی بالش زر بدان پیر داد

ز دهقان بری گشت رنج و کرب

شد از حاصل آن ترب در طرب

 
sunny dark_mode