ای دریغا کهربا با امزیک و فیروزه نگین
آن بصافی بی نظیر و این بخوبی بی قرین
آن یکی افتاد از کالسکه اندر آستان
وین به بزم نصرة الدوله برفت از آستین
آن یکی انگشتری را حضرت والای راد
داده بهر زیب دست ساعدالملک مهین
و آن دگر همزاد لعل فرخ میراجل
در صفا و راستی مانند نای حور عین
ساعدالملک ارنگین گم کرد خود بشگفت نی
زانکه جم را نیز چندی یاوه شد از کف نگین
هست بگشفت آنکه گم شد مریمی کاندر دمید
بادها در پیکرش روح القدس روح الامین
ناگوار آید طعام از بعد خسرانی چنان
پرخمار آید شراب از بهر فقدانی چنین
میزبان گر انگبین برخوان مهمانان نهد
میهمانان را در این خوان سرکه گردد انگبین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف دو نگین باارزش یعنی کهربا و فیروزه می‌پردازد که هر یک داستانی متفاوت دارند. یکی از نگین‌ها در یک حادثه از کالسکه افتاده و دیگری در بزم نصرة الدوله گم شده است. شاعر به زیبایی و ارزش این نگین‌ها اشاره می‌کند و بیان می‌کند که گم شدن آنها برای صاحبشان (ساعدالملک) ناخوشایند و غم‌انگیز است. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که غذا و شراب به دلیل فقدان این نگین‌ها برای کسانی که آنها را از دست داده‌اند، خوشایند نخواهد بود. در نهایت، با تشبیه خوان مهمانی به میزبان، به تلخی و ناخرسندی ناشی از فقدان چیزهای ارزشمند اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کاش که سنگ کهربا به همراه نگین فیروزه‌اش، به زیبایی و صفایی بی‌نظیر می‌درخشید و این زیبایی بی‌همتا بود.
هوش مصنوعی: یکی از آن شخص‌ها از کالسکه به زمین افتاد و این شخص به دستان نصرة الدوله راهی مراسم مهمی شد.
هوش مصنوعی: یک انگشتر زیبا به دست شخصی با تحسین و احترام بسیار هدیه شده است، نشان‌دهندهٔ ارزش و زیبایی خاص آن دست.
هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و صفای وجودی اشاره شده است که همچون نای حوریان، زلال و راستین است. این کنایه به وجودی می‌پردازد که پر از لطف و زیبایی است و به صفات نیکویی چون راستی و طراوت اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ساعدالملک ارنگین، به طور غیرمنتظره‌ای، انگشتری خود را گم می‌کند. این امر باعث شگفتی او می‌شود، زیرا خود جم نیز مدتی از دست دادن انگشتر رنج برده است.
هوش مصنوعی: کسی که گم شده است، اکنون پیدا شده و در واقع این شخص مریم است، که در زمان وزش بادها در وجودش، روح مقدس حضور دارد.
هوش مصنوعی: پس از ناکامی، غذایی که به دست می‌آید خوشایند نیست و مانند شرابی که به خاطر فقدانی به شدت ماتی می‌آورد، دل را به دردمندی می‌کشاند.
هوش مصنوعی: اگر میزبان با محبت و گلایه در پذیرایی از مهمانانش، عسل و شیرینی را به آنها ارائه کند، مهمانان هم با خوشحالی و شکرگزاری به سراغ سفره می‌آیند. اما اگر او با بی‌توجهی و تلخی برخورد کند، مهمانان طعم تلخی را خواهند چشید و از آن خوشنود نخواهند بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فهم کن گر مؤمنی فضل امیرالمؤمنین
فضل حیدر ، شیر یزدان ، مرتضای پاکدین
فضل آن کس کز پیمبر بگذری فاضل تر اوست
فضل آن رکن مسلمانی ، امام المتّقین
فضل زین الاصفیا ، داماد فخر انبیا
[...]
ای برید شاه ایران از کجا رفتی چنین
نامه ها نزد که داری؟ بار کن! بگذار! هین
کی جدا گشتی ز شاه و چندگه بودی براه
چند گون دیدی زمان و چند پیمودی زمین
سست گشتی تو همانا کز ره دور آمدی
[...]
حاسدان بر من حسد کردند و من فردم چنین
داد مظلومان بده ای عز میر مؤمنین
شیر نر تنها بود هرجا و خوکان جفت‌جفت
ما همه جفتیم و فردست ایزد دادآفرین
حاسدم بر من همی پیشی کند، این زو خطاست
[...]
گشت گیتی چون بهشت از فر ماه فرودین
بوستان را کرد پر پیرایه های حور عین
بر بهشت بوستان مگزین بهشت آسمان
کان بهشت بر گمانست این بهشت بر یقین
ابر گوئی کرده غارت تخت بزازان هند
[...]
آفرین بر دولت محمودیان باد آفرین
کافریدش زآفرین خویشتن جان آفرین
آفرین بر دولتی کش هر زمان گوید خدا
آفرین باد آفرین بر چون تو دولت آفرین
چون نباشد آفرین ایزدی بر دولتی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.