ای آنکه روی تو بر مه فروغ‌بخش بود
غمت به خرمن دل‌ها چو آذرخش بود
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
ز بحر محبث این قطعه نوربخش بود
به پارسی بشمر نام‌های هفت اقلیم
که هر یکی را از اختری درخش بود
چو ارزه و شوه آنگاه آذرخش بود
چهارمین دان بدرخش و با درخش بود
چو پنجم «اوربرشت» و ششم «خرشت» شمار
«جمیره یامین» از هفتمینه بخش بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش زیبایی و روشنی معشوق پرداخته است. شاعر با توصیف چهره ی معشوق به عنوان منبع نور و درخشندگی، غم و شادی دل‌ها را با آتش و برق مقایسه کرده است. همچنین، شاعر به وجود هفت اقلیم اشاره کرده و هر یک را با ستاره‌ای روشن و درخشان مرتبط می‌سازد. به طور کلی، این قطعه شعری به زیبایی و تاثیرگذاری معشوق در زندگی انسان‌ها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: ای تو که چهره‌ات مانند مه، روشنی‌بخش است، غم تو در دل‌ها مانند آتش می‌درخشد و به شدت احساس می‌شود.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی از دریا و نور اشاره دارد و بیانگر مفهوم روشنی و هدایت است. به نوعی از الهام و تاثیر مثبت طبیعت بر زندگی انسان‌ها صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این زیبایی می‌تواند روح را جلا دهد و آن را به سمت رشد و شکوفایی هدایت کند.
هوش مصنوعی: به زبان فارسی، نام‌های هفت اقلیم را بشمار که هر کدام با یک ستاره درخشان مرتبط است.
هوش مصنوعی: وقتی که آتش به خوبی درخشید و قدرت خود را نشان داد، به مانند یک آذرخش که نورافشانی می‌کند و می‌درخشد، درخشانی‌اش چهار برابر خواهد بود.
هوش مصنوعی: به پنجمین مورد «اوربرشت» و ششمین مورد «خرشت» توجه کن، که از بخش هفتم «جمیره یامین» شمارش می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.