|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف استاد محمد، که به نوعی دلاک و خدمتکار است، می‌پردازد. او را به خاطر ناپاکی‌هایش در زیر تیغ عمل سرزنش می‌کند و می‌گوید که زندگی او به زودی به پایان می‌رسد. شاعر خود را متعهد می‌داند که به او به تناسب رفتار و ویژگی‌هایش، پاسخ دهد؛ اگر او آرام باشد، او نیز آرام خواهد بود و اگر تند و تیز باشد، پاسخ تندتری دریافت خواهد کرد. این شعر به نوعی درباره‌ی انتقام و انعطاف پاسخ بر اساس رفتار دیگران صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: استاد محمد که دلاک بود، به مانند لبه‌ی تیز شمشیر خود، ناپاکی داشت.
هوش مصنوعی: عمر انسان به پایان می‌رسد و شتی به نام مرگ، آن را قطع می‌کند، اما زخم‌های دل و احساسات درونیش تا آخر عمر با او خواهد ماند.
هوش مصنوعی: باید دقت کرد که تیغ، مانند نیش یک حیوان، می‌تواند خطرناک باشد، بنابراین باید بر اساس نیت خوب و خیرخواهانۀ آن عمل کرد.
هوش مصنوعی: اگر او کند و sluggish شود، من او را برپا می‌دارم، و اگر تند و سریع باشد، باید بر ریشش زده و او را متوقف کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.