سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۹ نور بصرم خاک قدمهای تو باد آرام دلم زلف به خمهای تو باد در عشق داد من ستمهای تو باد جانی دارم فدای غمهای تو باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق عشق و وابستگی به معشوق اشاره دارد. شاعر از نور، آرامش و فدای جان خود به خاطر غمهای معشوق صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که تمام وجودش را به پای عشقش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: نور چشمانم، خاک پای تو باشد و آرامش دلم، زلف‌های تو که در خمیدگی‌هایش خوش می‌نوازد.
هوش مصنوعی: من در عشق تو به خاطر ظلم‌هایی که به من کردی، جانم را فدای غم‌هایت می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در عشق تو داد من ستم های تو باد
جانی دارم فدای غم های تو باد
نور چشمم خاک قدمهای تو باد
جانی دارم فدای غمهای تو باد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.