امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۳۸ ای از تو درون ناتوانم را حظ وز حسن تو چشم خون فشانم را حظ از قد خوشت روح روانم را حظ وز لعل روان بخش تو جانم را حظ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که چگونه زیبایی او بر روح و جانش تأثیر می‌گذارد. او از تأثیر زیبایی معشوق بر احساسات و وجود درونی خود سخن می‌گوید و به نوعی از آن لذت می‌برد.
هوش مصنوعی: تو به من قدرت و جانی می بخشی که از زیبایی تو، چشمانم از اشک و احساس پر شده است.
هوش مصنوعی: از زیبایی قامت تو، روح و جانم را سرشار از لذت و شادمانی می‌کنی، و وجود من را با زیبایی گران‌بهای تو نوازش می‌دهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.