طواف درگه پیر حقیقت
اجازت نیست بی‌غسل طریقت
اگر ره بایدت در خلوت خاص
بپرس اول ره حمام اخلاص
معاذاله زهی فرخنده حمام
که آبش هست آب روی ایام
از آن فایض به خلوتخانهٔ گل
هوایی چون هوای خلوت دل
به تحت الارض خورشید جهان سوز
به گلخن تابی او شب کند روز
درونش را به چشم پاک بینان
صفای خاطر خلوت نشینان
برونش را برای تربیت روح
به هر جانب در سد فیض مفتوح
در فیضش به روی کس نبسته
در او وارستگان صف صف نشسته
چه در بیرون در ماندی دورن آی
بنه در مسلخ وارستگی پای
گذر بر صفهٔ پاک اعتقادی
نشین بر فرش عجز و نامرادی
کمر بند امل را عقده کن سست
میان آز بگشا چابک و چست
گشا بند قبای خود نمایی
برون آ از لباس خود ستایی
بنه از سر کلاه عجب و پندار
میارا تن به جبه ، سر به دستار
علایق از میان نه بر کرانه
بزن لنگ تجرد عاشقانه
برون آ از صف بالا نشینان
برو تا خلوت تنها نشینان
بریز آبی ز آب چشم نمناک
و گر آلایشی داری بشو پاک
چو خود را شستی از لوح مناهی
ز آب گریه‌های عذر خواهی
قدم در مجمع اهل صفا نه
برای خویشتن جانی صفا ده
گروهی بین همه از خویشتن عور
ز خود کرده لباس عاریت دور
همه از جبه و دستار عاری
برهنه از رسوم اعتباری
نشین و آب گرم گریه پیش آر
تو هم آبی به روی کار خویش آر
به سنگ ترک کن پای طلب پاک
ز چنگ قیدهای عالم خاک
توجه کن به دلاک هدایت
که آید بر سر کار عنایت
کشد بر سنگ رحمت پاکی جود
تراشد موی قید بود و نابود
بنا چون می‌شد این حمام دلکش
که آبش آشتی دارد به آتش
تفکر از پی تاریخ آن رفت
پی حمام نقلش بر زبان رفت
چو خواهی سال اتمامش بدانی
بگویم تا بدانی چون بخوانی
چو با فیض است و زو نبود جدا فیض
طلب تاریخش از حمام با فیض
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به توصیف معنوی و نمادین حمام به عنوان مکانی برای پاکسازی روح و قلب می‌پردازد. نویسنده تاکید دارد که ورود به این مکان نیازمند آمادگی و پیش‌نیازهایی همچون اخلاص و ترک وابستگی‌های دنیوی است. در اینجا، حمام به عنوان جایی برای رهایی از قید و بندهای مادی و آلودگی‌های روحی تجلی می‌یابد.
نویسنده مخاطب را به درون‌نگری و ترک ظواهر فرا می‌خواند و از او می‌خواهد که با خود صادق باشد و از موانع و خواسته‌های دنیایی بگذرد تا به صفای درون دست یابد. همچنین به لزوم شستشوی روح از گناهان و آلودگی‌ها و توجه به هدایت الهی در این مسیر اشاره می‌شود. در نهایت، پیام متن دعوت به ترک تعلقات و ورود به دنیای روحانی و پاکی است.
هوش مصنوعی: نمی‌توان در درگاه حقیقت، بدون آمادگی و پاکی لازم وارد شد.
هوش مصنوعی: اگر در زندگی به دنبال راهی هستی، ابتدا باید در خلوت و سکوت خود از صداقت و خلوص نیتت اطمینان حاصل کنی.
هوش مصنوعی: باید به شدت از خوشحالی دوری جست؛ زیرا اینکه آب حمام‌اش، آبی است که نشان از نیکبختی و خوشی روزها دارد.
هوش مصنوعی: از آن لذت و زیبایی که در فضای خلوت باغ گل وجود دارد، حس و حالی مشابه با آرامش و فضای دل انسان ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: در دل زمین، خورشید که روشنایی و گرما را به دنیا می‌بخشد، به وسیله تابش خود، شب را به روز تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: در دل او، کسانی که نگاه پاکی دارند، آرامش خاطر و صفای باطن کسانی را می‌بینند که در تنهایی خود لحظه‌هایی را سپری می‌کنند.
هوش مصنوعی: بیرون او را برای پرورش روح، در هر طرف در دریای نعمت باز کنید.
هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که در نعمت و رحمت او، درب هیچ‌کس بسته نیست و افرادی که آزاداندیش و وارسته‌اند به طور گروهی و صف‌صف در کنار هم ایستاده‌اند.
هوش مصنوعی: مدت زیادی در بیرون معطل نمان، به درون بیا و به مکان رهایی و آزادی بپیوند.
هوش مصنوعی: به آرامی و با دل‌پذیری در مکانی از ایمان و باور سالم بنشین و از ناتوانی‌ها و نامرادی‌ها دوری کن.
هوش مصنوعی: کمر بند نگرانی و ترس را شل کن و گره‌های بسته را باز کن، به سرعت و چابکی به سمت آزمایش‌ها و چالش‌ها برو.
هوش مصنوعی: آستین خود را باز کن و خود را نشان بده، از لباس و ظاهرت به خود نبال.
هوش مصنوعی: از کلاه عجب و اندیشه‌های ناروای خود فاصله بگیر و به جای آن، خود را در لباس شایسته و ستودنی زیبا بپوشان.
هوش مصنوعی: بهتر است از وابستگی‌ها و دلبستگی‌ها فاصله بگیری و به سوی عشق خالص و بدون قید و شرط بروی.
هوش مصنوعی: از میان افرادی که در جایگاه‌های بالا قرار دارند، خارج شو و به دنیای افرادی که در تنهایی و سکوت زندگی می‌کنند، برو.
هوش مصنوعی: اگر اشکی از چشمانت می‌ریزد، آن را به زمین بریز و اگر چیزی در درونت وجود دارد که ناپاک است، خود را پاک کن.
هوش مصنوعی: وقتی که خود را از گناهان پاک می‌کنی، گویا که با آب اشک‌های عذرخواهی، لوح دل خود را تمیز می‌کنی.
هوش مصنوعی: به جمع افرادی که در جستجوی صفا و tranquility هستند، وارد شو و هدف تو از این کار نباید تنها آرامش خودت باشد، بلکه باید به دیگران نیز آرامش و خوشی ببخشی.
هوش مصنوعی: گروهی از مردم آن‌قدر به خودشان توجه نمی‌کنند که لباس ناپسند خود را بر تن کرده و از هویت واقعی خود فاصله می‌گیرند. آنها به جای نمایش واقعی خود، ظاهری غیر اصیل و عاری از هویت دارند.
هوش مصنوعی: همه بدون زینت‌ها و نشانه‌های سطحی هستند و از عادت‌های بی‌مورد و غیرواقعی پاک و خالص‌اند.
هوش مصنوعی: نشین و به یاد گذشته‌ها، با گریه‌های گرمت، احساساتت را بیان کن. تو نیز می‌توانی برای کارهای خودت به آن احساسات رنگ و رونق تازه‌ای ببخشی.
هوش مصنوعی: پا را از بند و قیدهای دنیای مادی رها کن و به جستجوی حقیقت و معنای عمیق زندگی بپرداز.
هوش مصنوعی: به راهنمایی دقت کن که به کمک خدا بر می‌آید و در کارها دخالت می‌کند.
هوش مصنوعی: رحمت الهی بر دل سختی‌ها غلبه می‌کند و پاکی وجود انسان می‌تواند از قید و بندها رها شود.
هوش مصنوعی: وقتی که این حمام زیبا ساخته شد، آبی که در آن بود به گونه‌ای بود که هم به دل شادابی می‌بخشید و هم با آتش سازگاری داشت.
هوش مصنوعی: تفکر و اندیشه به دنبال تاریخ و گذشته رفت و صحبت از آن مانند داستانی در حمام به زبان آمد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی سال پایان آن را بدانی، بگو تا برایت بگویم که چگونه وقتی آن را خواندی متوجه خواهی شد.
هوش مصنوعی: وقتی که فیض و نعمت وجود دارد و از آن جدا نیست، باید تاریخ و داستانش را از محلی که فیض در آن جاری است جستجو کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.