گنجور

 
واعظ قزوینی

ای گشته ز شب بخورد و خوابی خرسند

جان کرده ز پروردن تن زار و نژند

شرمت باد از خروس کاو شب همه شب

در ذکر و ترا نفیر خوابست بلند!

 
sunny dark_mode