تا کوکب جمالش در زمانه لامع
بهر مشعله داریش خورشید گشته طالع
در جواب او
تا قرص ماه نان شد در روی سفره طالع
بر آفتاب شد تنگ گردون که هست واسع
چون شاه خربزه شد ناگه عیان به بازار
بنگر خیار پیشش چون گشته است راکع
در اشتیاق بریان ای نان شیر پرور
آه دل مرا بین شبها چو برق لامع
کاغد حجاب قندست اندر دکان قناد
یارب برانداز، آن را که هست مانع
ما را به سعی اکنون روزی نشد مزعفر
ای نان جو دریغا زان رنجهای ضایع
دی ناصحی مرا گفت کن ترک نان و بریان
آری دل مسامح گویند هست واسع
صوفی به دهر می داشت طاس هریسه امید
اکنون به نان خشکی مسکین شدست قانع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های عشق و آرزوهای انسانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از نمادهایی چون خورشید و ماه به وصف حال و احساسات خود در برابر محبوب می‌پردازد. او به تضاد بین آرزوها و واقعیت زندگی اشاره می‌کند و از عشق به عنوان نوری در تاریکی‌های زندگی یاد می‌کند. همچنین، جملاتی در مورد نان و خوراکی‌ها به نوعی به زحمت‌ها و تلاش‌های انسانی برای رسیدن به لذت‌ها و نیازهای اساسی اشاره دارد. در نهایت، شاعر به ناامیدی و قناعت در برابر مشکلات زندگی اشاره می‌کند، در حالی که هنوز امید به عشق و زیبایی در دلش باقی مانده است.
هوش مصنوعی: زیبایی او در این دنیا مانند ستاره‌ای است که درخشان است و به قدری تابناک است که حتی خورشید هم تحت تأثیر نور او قرار گرفته و به نوعی درخششش تحت الشعاع او قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به روشنایی و زیبایی ماه در سفره است که نمادی از خوشبختی و سرنوشت خوب است. در کنار آن، گفته می‌شود که آسمان (گردون) به رغم اینکه وسیع است، در برابر این خوشبختی تنگ و محدود به نظر می‌آید. به عبارتی دیگر، برخورداری از نعمت‌ها و زیبایی‌ها باعث می‌شود که مشکلات و سختی‌ها کمتر به چشم بیایند.
هوش مصنوعی: وقتی که خربزه به عنوان پادشاه شناخته می‌شود، در بازار ببین که خیار چطور به حالت تسلیم در آمده و جایی برای خودش ندارد.
هوش مصنوعی: در longing و آرزو برای نان شیرین و خوشمزه، به آه و ناله دلم توجه کن که در شبها مانند لامع و درخشان می‌درخشد.
هوش مصنوعی: کاغذی که در دکان قناد به عنوان پوشش قند قرار دارد، مانع از دیدن زیبایی واقعی قند است. کاش خدایا، این مانع را از میان برداری.
هوش مصنوعی: ما هنوز در تلاش هستیم و روزی نصیب‌مان نشده است. ای نان جو، افسوس به خاطر آن زحمات بی‌ثمر.
هوش مصنوعی: دیگری به من گفت که از خوردن نان و بریان دست بردار، زیرا دل را به سادگی نمی‌توان هدایت کرد و رهایش کرد.
هوش مصنوعی: صوفی در دنیای امروز با امید به زندگی و نعمت‌های آینده، اکنون تنها به نان خشک راضی شده و سبک زندگی ساده‌ای را انتخاب کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.