زبان چه میکنم آخر اگر نه بیگه و گه

ثنای تو نکنم در سخن همی تکرار

چه کنم اگر به ثنای تو نکنم سخن

یقین که کار تو را شد ز علم شرع اساس

یقین که کام ترا شد ز حلم و صبر حصار

کار ترا شد ز علم کام ترا شد زحلم

رفیق گشت ترا فضل و لطف یزدانی

نگاهدار تو باشد حراست جبار

ترا لطف یزدان نگهدار باشد

بطوع من نگشایم کمر ازین خدمت

بصدق مدح تو کارم بود نه از اعسار

من نگشایم کمر از مدح شاه

قرار مصر دل و یوسف شهنشاهان

شه دل آینه یعقوب خان ذومقدار

وجیه صورت و خسرو نژاد و صاحب علم

که هم مصاحب حلم است و هم حلیس وقار

یوسف شه نشان صاحب علم

[...]

باینچنین ادب آید چگونه همچو تویی

تو با ادب بهی از دیگران باستمرار

و گر بودد گری حلمش این ادب عجبست

شدی چنانکه بود بهی از ادیب حلم مدار

بچنین ادب که تویی بود دگری عجب

[...]

از آن جهان شده تابع بامر تو ایشاه

که نیستش بجهانداری تو استنکار

جهان شد تابع امر تو ایشاه جهان آرا

هبا شمار و هدر سجده هر چه پیشت نیست

که جز به پیش تو بودست سجده بر دیوار

هوای نفس ترا نیست لهوی و لغوی

سخن درین بتو سهویست الحق استغفار

در سجده چو سهوست لهو و لغوی

[...]

یقین قضا شده تابع بحکم تو ایشاه

فلک به موکب تو بنده و تو استظهار(کذا)

مفکن زره منشین ز پا بنما علم

بشکن عدو بستان جهان بگشا قدم

در سروری مقبلی در کاملی رهبری

در خسروی عادلی در حاکمی داوری

تمت الدیباچه من القصیده الثانیه

به تخت عرش ترا چون مقام شد از بخت

چو ملک دهر ترا شد ز قدر عار مدار

تخت ترا شد ز بخت ملک ترا شد زقدر

نبود کسی چو تو در جهان بکرم دگر

مگو فلک چو تو خود آورد بصد دوران

نیابد او چو تو شاهی حلیم و هم قهار

فلک خود بصد دوران نیابد چو تو شاهی

یقین که کس نگرفته چو تو جهان از عدل

چو ملک جمله از آن تو شد بگیر و بدار

کس نگرفته چو تو از عدل ملک

بسوخت غیرو چو من نامده ازان منصور

که در طریق سخن شاعرم روش هموار

سوخت غیر و چو من نامده منصور

در طریق سخن شاعر مشهور

نفسی و بالی کان قرینی

چنین ترانی تا کی چنانی(کذا)

بیت

زهی مبدعی کو بعلم قدم

برانگیخت نظم وجود از عدم

بیت

شاهی که مظهر هنر و گنج حکمت است

بیت القصیده کرم و بحر رحمت است