ای جفای تو ز راحت خوب تر

انتقام تو ز جان محبوب تر

نیش تو این است، نؤشَت چون بود

ذیل عفو جرم پوشت چون بود

عسی الله ان یاتی بالفتح او بامر من عنده

ایام سلطنت و شاهنشاهی به کام باد.

گرچه از طبع اند هر دو، ببود شادی ز غم

ورچه از چو بند هر دو، ببود منبر ز دار

سر پادشاهان گردن فراز

به درگاه تو بر زمین نیاز

آن سخن ها که میان من و آن غالیه زلف

به زبان بودی اکنون برسول و پیام

به چه عضو تو زنم بوسه نداند چه کند

بر سر سفره سلطان چو نیند درویش

نقره اندود بنقد دغل

عنبر آمیخته بگند بغل

غله میرزا احمد مجتهد

املاک میرزای شیخ الاسلام

مواجب ملاعلی. مواجب میرزا ابراهیم مهندس

یارب این آتش که در جان من است

سرد کن زانسان که کردی بر خلیل

ز دنیا بخش ما غم خوردن آمد

نشاید خوردن الارزق مقسوم

خوش گرفتند حریفان سر زلف ساقی

گر فلکشان بگذارد که قراری گیرند

فرشته ای است بدین بام لاجورد اندود

که پیش آرزوی بی دلان کشد دیوار

به من یک روزه هجرانت نه آن کرد

که در صد سال شرح آن تواند کرد

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم

مستی شوق ره سپر گردد

هستی خویش بی خبر آید

لامبدل لکلماته، جف القلم بماجری

ملک هم بر ملک قرار گرفت

وین منت خدای جهان بر جهانیان

خسرو غازی ابوالمظفر عباس