انعام تو عام است و دلم بی بهر است

تریاک کزو هلاک خیزد زهر است

تو لقمهٔ باز در دم صعوه نهی

وآنگه گویی فرو بر آخر قهر است

آنم که رعیت کمینم دهر است

تریاق زمانه با خلافم زهر است

عالم به ممالک جلالم شهر است

دریای محیط خندق آن شهر است