مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۹۸
عشقی به کمال و دلربائی به جمال
دل بر سخنو زبان ز گفتن شده لال
زین نادرهتر کجا بود هرگز حال
من تشنه و پیش من روان آب زلال
خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۸
بر گلشن روی عالم افروز تو خال
گوئی که ندا می زند از خلد بلال
ترکی تو و خال عنبرینت حبشی
بدری تو و حاجب تو پیوسته هلال
خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۹
ای شعر تو سرمایه ی دیوان کمال
از شعر تو بی بها شود سحر حلال
یک قطره ز بحر لطف طبعت بیقین
برتر باشد ز چشمه ی آب زلال
اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۷
شهوت چه حرام و چه حلال است و بال
کان یکدمه لذتست و صد ساله ملال
خون تو حلال است اگر هست حرام
مال تو حرام است اگر هست حلال
بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰
ای نظم تو نو گل گلستان خیال
نثر تو خوش آیندتر از آب زلال
در صورت نظم و نثر لطف سخنت
چون روح مصورست و چون سحر حلال
آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۲
آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال
دارد بجبین چین، ز کسش نیست ملال
چین نیست که بر جبین او می بینی
آراسته ماه چارده را بهلال
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۱۷ - احمد غزالی طوسی قُدِّسَ سِرُّه
عشقی به کمال و دل ربایی به جمال
دل پر سخن و زبان ز گفتن شده لال
زین نادرهتر کجا بود هرگز حال
من تشنه و پیش من روان آب زلال
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۱۳۹ - مسعود بخارایی عَلَیهِ الرَّحْمَةُ
بر یاد لبت باده حلال است حلال
می نیست، تجلّیِ جلال است جلال
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین » بخش ۵۳ - محجوب ترشیزی
محجوب تنم ز بارغم شد چو هلال
یک روز دلم نگشت فارغ ز ملال