چون حق مروت و کرم نگزارید

امروز که فرمانده و دولتیارید

فردا که شود چشم سعادت در خواب

از کرده بد چه چشم نیکی دارید؟

گفتا که مرو بغربت و می‌بارید

از نرگس تر بلاله بر مروارید

یارم به سفر چو راه رفتن بگزید

نرگس دیدم ازو روان مروارید

بیچاره دلم در پی او می نگرید

می گفت که الوداع و خون می بارید

ای دلشدگان رخت به بستان آرید

چون ژاله سرشک خویش بر گل بارید

روزی دو سه گل پیش شما مهمان است

مهمان دو روزه را گرامی دارید

ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید

آن یار به خشم رفته را باز آرید

یک جان نبرید دل اگر سخت کند

یک سر نبرید پای اگر بفشارید

ای نرم دلانیکه وفا میکارید

بر خاک سیه در صفا میبارید

در هر جائی خبر ز حالم دارید

در دست چنین هجر مرا مگذارید

ای همنفسان اگر مرا غمخوارید

باید که مرا چو دیگران نشمارید

امروز چو اندک مرضی هست مرا

از باده ی دوشینه معافم دارید