در ملک برو هیچ کس نیست برابر

سودا چه پزی بیهده؟ طوبی و سپیدار!

دندان یکی سخت شده در دل مرطخ

خرطوم یکی حلقه شده گرد ثریا

صد روح درآویخته از دامن قرطه

صد روز برانگیخته از گوشه شب پوش

گر چرخ‌فلک خصم تو باشد تو به حجت

با چرخ بکوشی به همه حال و برآیی