هر لحظه که یاد آن جفا کیش کنم

از ناله دل خلق جهان ریش کنم

از بسکه زنم بر سر از اندوه فراق

بنشینم و خود سرزنش خویش کنم

از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم

گه تکیه به عفو بخشش‌اندیش کنم

امّید و هراس در دلم یکسانند

یا رب تو بگو کدام را بیش کنم

از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم

هرچند کزان حیرت خود بیش کنم

آن را که به خدمت کسش نیست نیاز

آیا به کدام خدمت از خویش کنم؟