حسن تو نهایت جمالست

لطف تو بغایت کمالست

با زلف تو هر که را سری هست

سر در قدم تو پایمالست

بی روی تو زندگی حرامست

[...]

خطت که کتابه ی جمالست

سر نامه ی نامه کمالست

ماهی تو و مشتریت مهرست

شاهی تو و حاجبت هلالست

آن خال سیاه هندو آسا

[...]

چشمت دل پر ز تاب خواهد

مستست از آن کباب خواهد

کام دل من بجز لبت نیست

سرمست شراب ناب خواهد

از من همه رنگ زرد خواهی

[...]

درد دل خویش با که گویم

داد دل خویش از که جویم

چون چهره بخون دیده شستم

دست از دل خسته چون نشویم

کر گشت فلک زهای هایم

[...]

ای بیتو مرا پر آب دیده

نادیده بخواب خواب دیده

ما پست و ترا بلند قامت

ما مست و ترا خراب دیده

جان قول تو بی سخن شنیده

[...]

بر ماه فکنده طیلسانی

در سرو کشیده پرنیانی

بر چشمه ی آفتاب بسته

از عنبر سوده سایبانی

رخساره فراز سرو سیمین

[...]

وقت سحرست و نوبت بام

آمد گَهِ عیش و نوبت جام

ای لعبت سیمبر بیاور

از ساغر زر شراب زرفام

آن باده ی پخته ده که حیفست

[...]

بستان ز کتاب حرف اول

وانگاه بیا بدل فرو خوان

تا نام کسی شود که ما را

درد غم عشق اوست درمان

تصحیف شکوفه را بدست آر

تا ماه مرا درو ببینی

پس نام پیمبری بدست آر

وان نیز ردیف نام او دان

در دست بردار پدر بین

تا نام نگار من بدانی

ای ترک سمن عذار خونریز

گر زانک بصید می روی خیز

سگ را سرش از بدن جدا کن

در گردن آهوئی درآویز