ایام تنگدستی در عیش کوش و مستی

کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

مااختیار خود را تسلیم عشق کردیم

همچون زمام اشتر بر دست ساربانان

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

ترسم نماز صوفی با صحبت خیالت

باطل بود که صورت بر قبله می نگاری

از تاب آتش دل وز موج دیده تر

پیوسته ام در آتش نیمی در آب نیمی

بینم مگر جمالت یا صورت خیالت

چشمی مراست بیدار نیمی به خواب نیمی

دارم جدا ز رویت، روئی ز دست خویت

[...]

زانداز چنبر ونای و ز بیم مشت و چانه

سر سودمی نیارم در پای توپخانه

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید

یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید