گر فی المثل ز دست کسان صد قفا خورند

همچون سگ گرسنه دوند از قفای نان

حسن کلام قافیه سنجان سحر فن

لطف ادای نکته وران شکر شکن

نعت شهی سزد که بتأئید ذی المنن

بنموده ماه معجزش از مطلع سخن

آئینه جمال تو شد صورت حسن

هر بی بصر کجاست ز معنی این سخن

در آرزوی دیدن روی تو مرغ جان

خواهد جداشد عاقبت از آشیان تن

دل با خیال روی تو هرگز نمی کند

[...]

ای دل چو آشنای غمی ترک او مکن

هر روز با کسی نتوان آشنا شدن

اگر جامه تنگ است پاره مکن

که خود پاره گردد چون گردد کهن

عزلت طلب که از غم این چار میخ دهر

گردون هفت خانه به عزلت دهد امان

افعی دهر اگر بزند بر دلت مترس

کور است زهر و مهره بیک جای در دهان

تو بغیر علم عشق ار دل نهی

سنگ استنجا به شیطان میدهی

ورنه ما شوریدگان در یک سجود

[...]

از تاب فقرت از بن ناخن شود کبود

انگشت در مزن بسیه کاسه ی جهان

با تشنگی بساز که در شرط کاینات

با هر دو قطره آب نهنگی است جان ستان

جان ده بهای یکشبه وحدت ای حریف

گوگرد سرخ کس نستاند به رایگان

راحت طمع مدار که غفلت به دست نفس

ماهی در آتش است و سمندر در آبدان

تا چند زاغ مزبله، لختی همان باش

خود را به نانمودن خود ارجمند کن

دشمن اگر زپستی همت لگد زند

تو خاک راه او شو و همت بلند کن

در خلوت رضا زسوی الله روزه گیر

ابلیس را به سلسله ی شرع بند کن

این آشیان چو ملک کسی نیست، عارضی است

خسرو برو تو هیچ کسی را پسند کن

گر گل نصیحتت نپذیرد در این چمن

باری به ناله‌ای مدد عندلیب کن

یعنی حریم مرقد سلطان ابوالحسن

معبود آسمان و زمین معبد زمن

فیضت وصال می‏طلبد از در دعا

یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن

فیضت وصال می‏طلبد از در دعا

یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن

روزی که می‌شد تو کجا بودم آه من

کز پرده‌های چشم ترا کردمی کفن

تو بودی و نبود مرا روی روزگار

من زنده در جهان و نباشی تو! وای من

جز من که زنده مرده شدم در فراق تو

[...]