تیز‌تکی پیشه‌ی آتش بود

باز نمانی ز تک آن خوش بود

مرد فرو‌‌بسته‌زبان خوش بود

آن سگ دیوانه زبان‌کش بود

این خورش از کاسهٔ دل خوش بوَد

چون به دهان آوری آتش بود

دوست همان به که بلاکش بود

عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار

چون ز کف دوست بود خوش بود

زهر بنوش از قدحی کان قدح

[...]

آه گواه دل غمکش بود

دود به غمازی آتش بود

دل که به سوی رخ دلکش بود

هست چو مومی که بر آتش بود