جامی ازین قاعده دلپذیر

تا بتوانی سبق صدق گیر

در تک این چاه نشینم اسیر

تا شودم بی غرضی دستگیر

مژده رساندند که بودی دلیر

بر رمه زین پیش بسی گرگ و شیر

گرسنه و تشنه شده گوشه گیر

خون جگر می خورد اکنون چو شیر

پیر شدی شیوه پیرانه گیر

شیوه پیرانه خوش آید ز پیر

طفلی و چون شیر شده موی پیر

هست عجب نفرت طفلان ز شیر

بر صف دینند چو پیران امیر

باش به فتراک امیران اسیر

علم کثیر آمد و عمرت قصیر

آنچه ضروریست به آن شغل گیر

خامه برآورد صدای صریر

بلبلی از خلدبرین زد صفیر

صدر نشان دل روشن‌ضمیر

خرده‌شناس خرد خرده‌گیر

کیست در این دیر حوادث‌پذیر

غیر خم می‌که بود گوشه گیر

گفت به جم کوکبه دانا وزیر

کای به تو زیبنده کلاه و سریر

طرفه کمانی که قدش همچو تیر

گشته از او مثل کمان خم پذیر

جغد به میراث در او خانه گیر

گشته بسی جغد در آن خانه پیر

من که دو مویم ز سپهر اثیر

پیش حریفان نه جوانم نه پیر

طبع تحمل ز تو آرام گیر

گوش تغافل ز تو زیبق پذیر

لیک ز کامش چو بود بوسه گیر

برقع وی گردد از آنخوش حریر

شهد بیفشان و مگس ران بگیر

در جگر چشمه حیوان بمیر

بود بامر صنم دلپذیر

در پی آراستن جوی شیر

ناله گشاید نفس زمهریر

گریه کند طفل هوس مست شیر