همچو سبو پشت و شکم بی خلل

گرد و پر او را چو صراحی کفل

چند قدم رفت چو آن ساده دل

ماند خرش را ز قفا پا به گل

بیش ز حد اطعمه بار جمل

همره او نافهٔ دیگر کتل

نغمه طراز چمن جان و دل

جرعه دِهِ انجمن آب و گل

لعل طراز خزف جزء و کل

از شرف گوهر ختم رسل

غایت ایجادی و مقصود کل

اصل وجود همه خار و تو گل

مخزن علمیّ و کمال عمل

مشرق نوری و جمال ازل

والی ملک و ملکوت از ازل

برتر از اندیشهٔ خَلقش، محل

راهنما شد به نزولی سُبُل

بر اثرش قافلهٔ جزء و کل

قسم سوم، خرمگسان عتُل

گردن جان، داده به تعذیب غُل

بافت بهم سلسله جزو و کل

یافت ازآن مرتبه هر خار و گل

نور یقین تافت در اقصای دل

گشت بجان مذهب حق را سجل

تازه نگاری طلب ای جان ودل

تا که روان بگذری از آب و گل

پند من ار نشنوی ای جان ودل

زود بود زود که گردی خجل

نیست تجرد صفت آب و گل

هست تجرد صفت جان ودل

بی اثر مهر چه آب و چه گل

بی نمکِ عشق چه سنگ و چه دل

سبحه شماران ثریا گسل

مهرهٔ گل را نشمارند دل

در گذر از لالهٔ باغ امل

سوزش دل بنگر و داغ اجل

صادر اول ز خدا عقل کل

پادشه محفل تلک الرسل

نفس تو شد لمعه‌‌ای از نفس کل

راه نورد آمده در هر سبل