نظم«نظامی » به لطافت چو در

وز در او سر به سر آفاق پر

حاصل ازین حادثه کامد پدر

شاه جهان یافت پیاپی خبر

باز پدر گفت که : این ظن مبر

کز پسر افسر بر باید پدر

سرور مشرق به وداع پسر

گریه کنان کرد ز دریا گذر

هر دو به جان شیفتهٔ یک دگر

دوخته بودند نظر با نظر

اهل سفر را همه بروی گذر

همره اوساکن و او در سفر

ماند همه وقت خط سبزه‌تر

از کف خورشید نهان شد اثر

سبزه نورسته تو گوئی مکر

بچه طوطی ست که شد سیخ پر

نول حواصل شده مقراض پر

جامهٔ او نقره و مقراض زر

میوه نغزک هم از آغاز بر

گشته نبات زمین از شیره تر

بود سراسر زمین از آب پر

هم ز هوا سوخته میشد شتر

یافته سنبوسه ز تثلیث اثر

برهٔ بریان شرف از قرص خور

دنبهٔ کوهی که بهر خوانچه بر

ده مه رفته و دو قرنش بسر

تیزی ازو یافته گوش دگر

داد بهر گوش ز تیزی خبر

برگ عجب بین که گسسته ز بر

وز پس شش ماه بود تازه تر

چشم پدر بهر جگر گوشه تر

گوشهٔ هر چشم شده پر جگر

وای بر آن آدمی بی خبر

کوکم از آن مرغ بود در هنر

راز تو بر بیخبران بسته در

باخبران نیز ز تو بیخبر

چند بری عشق به بازی به سر

عشق دگر باشد و بازی دگر

نکهت گیسو چو نسیم سحر

رنگ بناگوش چو نسرین تر