نسخهٔ اعیان اگر خوانی تمام

شرح اسما را بدانی والسلام

حال عالم با تو می گویم تمام

تا بدانی حال عالم والسلام

حال جنّت نیک دریابی تمام

گر تو از اهل بهشتی والسلام

گفت به تصریح و به نص کلام

دیدن حور است مرا در خیام

خواجهٔ دین، والی خیر الانام

احمد مختار، علیه السلام

حسرت و افسوس که عمری به کام

رفت و نشد قصهٔ شاهی تمام

عافیتی داشت به عالم تمام

حسرت او برده همه خاص و عام

گفت جوانا غم دل شد تمام

زآن بت عیار، تو بر خوان سلام

گفت که بر گو ز من او را سلام

بعد سلامش برسان این پیام

گفت بیا امشب و بر گیر کام

از لب جان بخش من ای نیک نام

نه به تأمل قدم اهتمام

خوش بگذر بر چمن این کلام

بندگیش زندگی آمد تمام

زندگی این باشد و بس والسلام

با تو خود آدم که و عالم کدام

نیست ز غیر تو نشان غیر نام

کرد به هر سو که تو خواندی خرام

ساخت به هر جا که تو گفتی مقام

طایر روحش که ازین کهنه دام

سدره نشیمن شد و طوبی مقام

چون مه نو لیک به جهد تمام

پشت دو تا کرده به خدمت قیام

یافت تو را از تو رهاند تمام

جمله یکی یابی و بس والسلام

ریخت ازین گلشن فیروزه فام

شاخ شکوفه ورق سیم خام

سبز لباسان به خشوع تمام

کرده به بالای مصلا قیام

سبق نمودم به دعا و سلام

پیش گرفتم سبق احترام