تو همه تن عیب و خوش آمد سگال

نام نهادت به هنر بی‌مثال

نشاط عمر باشد تا چهل سال

چهل رفته، فرو ریزد پر و بال

مصحف معنی بگشود از جمال

سوره و الشمس بر آمد بفال

رنگرز عذر نمود انفعال

بر قد اندازه برید اعتدال

مه ز چه آغشته زنقص وکمال

گه ز چه بدر آید و گاهی هلال

حسن عبودیت مشتی خیال

کز چه شما رد بدر ذوالجلال

کو پر جبریلی گلزار حال

تا بگشایم بهوای تو بال

نور برون آمده از هر دو بال

رفت بقربانگه عید وصال

باز شعور تو همان بسته بال

بخت تو در خواب که خوابش حلال

مزد از این رنج بیابم حلال

زان بکنم بیع متاع وصال

گفت که ای مرد بر آشفته حال

صورت و معنی همه حزن و ملال

مایه بی دردی لاف و ملال

از طیران مست و فرو بسته بال

از طیران بسته پرعرض حال

شعله نهان ساخته در زیر بال

برگذر از طرف حریم وصال

در شکن این جنبش ناقص ببال

مسندم از معرفت بی زوال

مائده ام فقه و حدیث و رجال

راهزن از وی چو شنید این مقال

دُر ز صدف ریخت به تقریر حال

لیک به پاسخ دهمت گوشمال

گر دلت از پند نگیرد ملال

از پس حمد ملک ذوالجلال

بعد درود مه برج کمال

آل مروان را که سر چون خاک زیبد پایمال

ماه و سال بر سر اکلیل جلال

بختی عقلم بگسسته عقال

عشق خلاصی دهد از ما یقال

خس صفت از جنبش باد شمال

چند روی سوی یمین و شمال

کعبه جانان دل و سوی حجاز

[...]