مظهر حسن جمالش بجلال

مظهر وصف جلالش بکمال

بی تو مرا خواب و خیال وصال

آن همه خوابست به چشم و خیال

جانسوی بالای نو بیدله نرفت

مرغ به بالا نرود جز به بال

حاجتم از روی نو یک دیدنست

[...]

ای دهنت وهم میانت خیال

کار دل از هر دو خیال محال

لب به لبم نه که به جان تشنه ام

ای لب تو چشمهٔ آب زلال

مصحف روی تو چو یوسف بدید

[...]

ای لب تو چشمهٔ آب زلال

مجلس تو مجمع اهل کمال

نقش خیال تو نگارم به چشم

خوشتر ازین نقش که بسته خیال

دیده بر او بد به مژه خاک راه

[...]

خاطرم آشفته و جان در ملال

رو بنما، ای مه فرخنده فال

بی تو عجب مضطربم روز و شب!

مرغ دلم چند زند پر و بال؟

بلبل شوریده دل، افغان مکن

[...]

محرمیی نی که کند عرض حال

گشت به دست غم او پایمال

بی تو مرا نیست صبوری مجال

مرغ دلم چند زند پر و بال

چون که جوابی نشنید از سوال

خادمه باز آمد و برگفت حال

از تو شنودم بنمودی جمال

نیست ورا ذره تاب وصال

خادمه باز آمد و بر گفت حال

آنچه شنود از مه فرخ جمال

روز جفاهای رقیبان منال

گر شوی از دست فلک پایمال

چشم تو صاد است و سر زلف دال

با خود ازان هر دو مرا صد خیال

خواست مصور که کشد نقش تو

چهره گشادی و کشید انفعال

هست دل سوخته پیش لبت

[...]

زندگیی مدت آن لایزال

در کنف عاطفت ذوالجلال

یافته از صنعت و دقت جمال

لیک نه بیرون ز حد اعتدال

روی نمود آدمیی با جمال

هست نه و نیست نه همچون خیال

یوسف اَزو کَرد، نَهانی، سؤال

کِای شده مَحرم به حریمِ وصال!

سیصد و شصت است تو را روز سال

بیش ز کم خواری یکی سی منال

به که نشینی به مهب شمال

پای فرو کرده به آب زلال

هر چه بر آن بخیه زدی ماه و سال

آی برون از همه سوزن مثال

کارشناسی پی تفتیش حال

کرد ازو بر سر راهی سؤال