پرده گشای رخ ابکار راز

نیل حقیقت کش روی مجاز

وحشی از این زمزمه دلنواز

خیز و بر این دایره شو نغمه ساز

کرده ز سودا در گفتار باز

کس نه و سد جنگ و جدل کرده ساز

کفه چو خالی‌ست شود سرفراز

پر چو شد افتاد به خاک نیاز

چند نشینی به سر خوان آز

گر نبود نان به گیاهی بساز

چیست ترا ای همه تن حرص وآز

همچو خم زر دهن از خنده باز

پرده برانداخت چو از روی راز

رفت زن و گفت به همسایه باز

فیض ازل از نظر اهل راز

کرده دری بر رخ مقصود باز

صورت حالش چو نمودند باز

گفت که سوگند بدانای راز

به که بنام صمد بی نیاز

نامه نوازیم و عنان طراز

گاه شود جلوه گر از طور ناز

بی دلی انگیزد و عجز و نیاز

رحمت تو کعبه طاعت نواز

عدل تو مشاطه عصیان طراز

چون بضمیرم ، بپرد مرغ راز

از طیرانم ، نتوان داشت باز

این زر اندوده بنه در گداز

سکه اصلیش بر افروز باز

تا نکند دیده آلوده باز

بهره نگیرد ز تماشای راز

گر بوی افتد نظرش در گداز

فوت شود و هم برنج دراز

برد بمیدان فلک تر کتاز

بست بتوسن ز قمر طبل باز

بر اثر رهرو معراج راز

گرم عنان شود وسه میدان بتاز

بسکه در افزوده در او برگ و ساز

گر بنمایم نشناسیش باز

بلبل طبعم زند این نغمه باز

کامدم اینک بچمن نغمه ساز