حلم وی از بهر دل کج نهاد

دشنه بهرام بشهد آب داد

سایه جاهش چو بمیزان فتاد

در سفر تحت ثری رو نهاد

سایه او بود کزان بحرزاد

وز نفسش چشمه طوفان گشاد

سایه او بود که او رنگ داد

برزبر باد صبا پر گشاد

دست باشیاء وفا برگشاد

آن گهر و گنج که بایست داد

زان نفس گرم که از دل گشاد

نور تعلق بمأثر فتاد

آب حیات از غم آن چشمه زاد

چشمه گوهر هم از آن نم گشاد

آن نه منم کز لبش این نغمه زاد

اوست که آن نغمه تواند گشاد

قطره اول که نم از پرده داد

آب سخن بود کز آن چشمه زاد

شهرت یک حوض به تسنیم داد

نام یکی چشمه کوثر نهاد

بسته این دام کلید مراد

رشته بندش گره بی گشاد

حسن برافشانده متاع از کساد

گوهر دل غوطه زنان در مراد

چون در اندیشه بمستی گشاد

دیده بمعموره هوشش فتاد

رسته دانائی او بی کساد

عقل هیولانی ازو مستفاد

جوهر ازو گشته بری از تضاد

عنصر ازو قابل کون و فساد

رای تو مهر فلک خانه زاد

جود سحاب از کف تو مستفاد

فطرت عالی و صفای نهاد

هر دو دل و طبع مرا خانه زاد

شوق شدش قبله‌نمای مراد

رو به در قبله هشتم نهاد

بی ‌کرم شاخ و تقاضای باد

ریخته در سایه گلها مراد

رفت سوی روضه نخستین چو باد

کرد طوافی ز سر اعتقاد