آفتاب بر آمد ای نگارین دیرست

گر بر سر تو نتابد از ادبارست‌

الی سامع الاصوات مع بعد المسری

شکوت الّذی القاه من الم الذکری‌

فیا لیت شعری و الامانی کثیرة

أ یشعر بی من بت ارعی له الشعری‌

یار از غم من خبر ندارد گویی

[...]

تسبیح رهی وصف جمال تو بسست

و ز هشت بهشتمان وصال تو بسست‌

اندر دل هر کسی جدا مقصودیست

مقصود دل رهی خیال تو بسست‌

خاک سر کوی دوست برگ سمن گشت

هر که بر ان خاک برگذشت چو من گشت‌

ای مونس دیده با ضمیرم یاری

اندر دل من نشسته بیداری‌

گر باد گری قرار گیرد دل من

از جان خودش مباد برخورداری

گر باز آیم همی نبینم جاهی

ور بگریزم همی ندانم راهی‌

اذا کنت قوت النفس ثم هجرتها

فلم تلبث النفس التی انت قوتها

جان و جهانم تویی و گرت نبینم

یکسر بد روز باد جان و جهانهم.

بر بندم چشم خویش نگشایم نیز

تا روز زیارت تو ای یار عزیز

لا تخلطن خبیثات بطیبة

و اخلع ثیابک عنها و انج عریانا

کل امرئ سوف یجزی قرضه حسنا

او سیّئا و مدین مثل ما دانا

ای نفس خسیس همّت سودایی

بر هر سنگی که بر زنم قلب آیی!

تسبیح رهی، وصف جمال تو بسست

وز هر دو جهان ورا وصال تو بسست‌

اندر دل هر کسی جدا مقصودیست

مقصود دل رهی خیال تو بسست.

یار از دل من خبر ندارد گویی

یا خواب بمن گذر ندارد گویی‌