دل زان خواهم که بر تو نگزیند کس

جان زانکه نزد بی‌غم عشق تو نفس‌

تن زان که بجز مهر تواش نیست هوس

چشم از پی آنکه خود ترا بیند و بس!

زحمت غوغا بشهر نیز نبینی

چون علم پادشا بشهر درآید

از غیر جدا شدن سر میدانست

کار آن دارد که با تو در پیمانست‌

چندم پرسی مرا چرا رنجانی

حقا که تو حال من زمن به دانی!