مرد تماشای باغ حسن تو سعدی است

دست فرو ماندگان برند به یغما

گشت مرا دل به نامه ای ز تو خشنود

از غم من کاست تا به درد که افزود

نامه نه بر جی پر از دراری رخشان

نامه نه درجی پر لآلی منقود

ما در خلوت به روی غیر ببستیم

از همه باز آمدیم و با تو نشستیم

گشت کلاهم ز راه فخر فلک سای

گشت جبینم برای سجده زمین سود

نام تو می رفت و عارفان بشنیدند

هر دو به رقص آمدند سامع و قایل

هر شب و روزی که بی تو می رود از عمر

هر نفسی میرود هزار غرامت