ازین مشتی ریاست جوی رعنا هیچ نگشاید

مسلمانی ز سلمان جوی و درد دین ز بو دردا

درین ره گرم رو می باش تا از روی نادانی

مگر نندیشیا هرگز که این ره را کران بینی‌

چه داری مهر بی مهری کز و بی‌جان شد اسکندر

چه بازی عشق با یاری کزو بی‌ملک شد دارا.

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی

و گر رنگی ز گلزار حدیث او ببینی تو

بچشم تو همه گلها که در باغست خارستی

چه مانی بهر مرداری چو زاغان اندرین پستی

قفس بشکن چو طاووسان یکی بر پر برین بالا

بمیر ای دوست پیش از مرگ اگر می زندگی خواهی

که ادریس از چنین مردن بهشتی گشت پیش از ما

کسی کو راعیان باید خبر پیشش و بال آید

چو سازد با عیان خلوت کجا دل در خبر بندد

الا تا کی درین زندان فریب این و آن بینی

یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی‌

جهانی کاندرو هر دل که یابی پادشا یابی

جهانی کاندر و هر جان که بینی شادمان بینی

اگر در قصر مشتاقان ترا یک روز بارستی

ترا با اندهان عشق این جادو چه کارستی

و گر رنگی ز گلزار حدیث او بدیدی تو

بچشم تو همه گلها که در باغست خارستی

از این مشتی ریاست جوی رعنا هیچ نگشاید

مسلمانی ز سلمان جوی و درد دین ز بو دردا

مکن در جسم و جان منزل که این دونست و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه نه اینجا باش و نه آنجا

مکن در جسم و جان منزل که این دونست و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه، نه اینجا باش و نه آنجا

بسا پیر مناجاتی که بی‌مرکب فرو ماند

بسا رند خراباتی که زین بر شیر نر بندد

گر امروزم درین منزل ترا حالی زیان باشد

زهی سرمایه و سودا که فردا زین زیان بینی

ور از میدان شهوانی سوی ایوان عقل آیی

چو کیوان در میان خود را به هفتم آسمان بینی‌

و گر زین حضرت قدسی خرامان گردی از عزّت

[...]

نیکو گفت آن جوانمرد که در ذمّ دنیا گفته:

چه مانی بهر مرداری چو زاغان اندرین پستی؟

اگر دینت همی باید، ز دنیا دار می بگسل

ورت دنیا همی باید، بده دین و ببر دنیا

ور از دوزخ همی ترسی، بمالی بس مشو غرّه

[...]